هیچ وقت باور نمیکنم! در اسفند سال 1395 و چندی بعد از امضای برجام بود که کمی فضای اقتصادی بهبود پیدا کرده بود و بسیاری از تحریمها در حال رنگ باختن بودند. آن زمان در حال تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد بودم و بسیار امیدوار به وضعیت و آینده کشور. همین امید هم کار دستم داد و تمام برنامه ریزی ها برای مهاجرت را رها کردم، چون به این باورِ کاذب رسیده بودم که بالاخره عقل و منطق قرار است بر کشور حاکم شود اما چه رودستی خوردم! اوضاع بهتر که نشد، بدتر و بدتر شد و در نهایت با آمدن مستر ترامپ، شیرازه کشور فروپاشید. همه فهمیدند که اظهارات پوشالی حضرات جز ادعا چیز دیگری نبوده و نیست. بگذریم! که جوانیمان را نابود کردند و کشور را به این اوضاع کشاندند. در نهایت ما ماندیم و زندگی زیر سلطه عده ای که به جرات می توان گفت ضریب هوشی یا IQ آنها از متوسط جامعه بسیار پایین تر است.

در همان اوضاع بهبود یافته سال 2017، برای یک سایت خبری-تحلیلی دنیای تکنولوژی مقالات انگلیسی را ترجمه میکردم و مختصر درآمدی از اینکار کسب می کردم. همین علاقه به دنیای دیجیتال، در کنار ترجمه مقالات، باعث شد تا به سراغ خرید گوشی همراهِ  ارزان و ناشناسی بنام  meizu M3s بروم! قیمت این گوشی حدود 550 هزار تومان بود که با توجه به امکاناتش و متریال فلزی و تشخیص اثر انگشت به نظر گزینه مناسبی بود. وقتی گوشی را خریدم با یک معضل جدید مواجه شدم و آن هم نبود کاور برای گوشی بود. در آن سال ها به دلیل کاهش تحریمها با استقبال رو به رشدی برای خرید از سایتهای علی بابا و علی اکسپرس مواجه بودیم چون تحریم شیپینگ به ایران برداشته شده بود و پست چین کالا را تا پشت در پست ایران حمل می کرد! جالب است بدانید بسیاری از این کالاها که مصرف غیرتجاری داشتند به رایگان توسط پست چین حمل می شدند (و می شوند!) کالای من هم جز دسته ی ارسال رایگان بود لذا مصمم شدم تا خرید را نهایی کنم. قیمت کاور + کارمزد سایت پرداخت کننده 39000 تومان شد و البته پست هم رایگان بود و اگر اشتباه نکنم ارسال رایگان هم بصورت 20 روزه بود. پس ریسکش را پذیرفتم و سفارش را نهایی کردم.

سفارش حدود 15 روز بعد به ایران رسید و پستچی آن را تا درب منزل آورد. به نظر شما هزینه پستی در آن سال ها چقدر بود و شرکت پست جمهوری اسلامی چقدر از من گرفت؟